Ontdek de protestantse kerk van Saint-Pierre d'Oléron

Beschrijving

Aan het begin van de Reformatie werd de protestantse eredienst gehouden in schuren van gelovigen. In de gemeente St Pierre gebeurde dit achtereenvolgens in Bonnemie, la Grossetière, en Rullon en uiteindelijk in St Pierre zelf, in het huis van de familie Fresneau.



Na de ondertekening van het Edict van Nantes werd de eerste kerk in 1606 gebouwd op het terrein van de priorij Saint-Gemme. Dit gebouw werd in 1626 afgebrand uit angst dat het, net als het kasteel, zou worden omgebouwd tot kerk. Vanaf 1628 werd de openbare uitoefening van de gereformeerde religie verboden op het eiland. De overblijfselen van de tempel werden in 1683 gesloopt. Protestanten bezochten toen de tempel in Marennes.



Met de reorganisatie van de religieuze denominaties in het jaar X (1802) werd er officieel een gereformeerde kerk opgericht in Saint-Pierre, bestaande uit alle protestanten van Oléronnais, waarvan er 600 waren. Geplaatst in het district van het Algemeen Consistorie van La Rochelle, dat slechts twee pastoors had voor tien kerken, werd de kerk aanvankelijk bediend door de pastoors van Marennes: G. Berneaud (1803) en J. D. Gonimi (1807). Vier van Gonimi's suffragenten kwamen achtereenvolgens in Saint-Pierre wonen vanaf 1830, toen de presbyterale raad werd opgericht. De post werd pas in 1841 permanent gemaakt.



De eredienst op Saint-Pierre werd eerst gehouden in een huis tegenover het gebouw van Chasseloup, daarna in een kamer van de familie Grenot. Op aanraden van zijn moeder schonk Pierre Grenot, bouwvakker en voormalig lid van het Consistoire, deze flat aan de protestantse kerk en maakte er de huidige tempel van met behulp van een subsidie van 3000 F die de gemeenteraad hiervoor had goedgekeurd. Terwijl de werkzaamheden werden uitgevoerd, werd een kamer in het huis van Allard tijdelijk als kerk gebruikt.



Het nieuwe gebouw werd op 12 mei 1833 ingewijd onder het voorzitterschap van pastoor Cambon uit Marennes. Volgens de notulen van de inwijding werd de ceremonie bijgewoond door talrijke predikanten, diakens en ouderlingen van het vasteland, evenals de burgerlijke autoriteiten, rechters en medewerkers van de verschillende overheidsdiensten, die in hun opvallende kostuums kwamen.



In juni 1923 leidde pastoor Marc Boegner[1] de staatsbegrafenis van Pierre Loti, die op 10 juni 1923 in Hendaye was overleden. Overeenkomstig zijn laatste wensen werd hij begraven in Saint Pierre d'Oléron in de tuin van "la maison des aïeules". Het lichaam van Pierre Loti werd eerst per spoor naar Rochefort gebracht, om te worden tentoongesteld in de renaissancekamer van zijn beroemde huis. De kist werd vervolgens per artillerie naar de Charente vervoerd, waar het aan boord werd gebracht van de aviso Le Chamois. De kist werd vervolgens geëscorteerd door vier torpedobootjagers naar de wateren bij Boyardville. De kist werd overgebracht in een roeiboot die het kanaal van La Perrotine op voer en werd vervolgens met de auto naar St Pierre d'Oléron op de Place de la Lanterne[2] gebracht en na de kerkdienst met de hand naar het "maison des aïeules" gedragen. Daar, op de bodem van de tuin, werd Pierre Loti begraven.